zwemmen in 14 graden

Na een nachtje heerlijk slapen voor mij ( de rest heeft de hele nacht de pizza en kebab gerecycled ) rijden we in de richting van Karlskrona naar een waanzinnig mooie plek aan de Oostzee op anderhalf uur afstand.

Goed dat we vroeg zijn, de rest van de dag kijken we naar mensen die tevergeefs een plekje zoeken hier. Het stond in de gids door iemand beschreven als de mooiste camperplaats van Zweden en dat klopt. De rit langs de huisjes met stokrozen, kasseien pleintjes en een oude waterpomp zo een haventje in vol wilde bloemen, keien en zee is spectaculair.

Ik trek na de lunch tussen de buien door de stoute (water)schoenen aan en neem een duik in het 14 graden koude water van de Oostzee terwijl ik mezelf steeds er aan herinner dat ik dit vroeger dagelijks voor de lol deed en het dus nu, ruim 35 jaar later ) ook nog steeds héél erg leuk vind.

Het zorgt er wel voor dat mijn oude zwemtempo rap terugkomt. Ik neem me voor om richting de steiger zo'n 200 meter verderop te zwemmen, dat is namelijk het dichtst bij de warme douches. Een prima strategie.

Na de zwempartij vind ik dat ik lekker mag kliederen met mijn schetsboek en waterverf, afwisselend buiten in de zon en binnen in ons ei wanneer er weer een buitje langstrekt. Er komt nog een opportunistische Zweedse voorbij met een snijplank die ze aan ons wil verkopen ( ja-kijk-ik-had-deze-gekocht-van-een-vriendin-en-die-had-er=nog-veel-meer-en-ik-dacht-dat-dat-wel-leuk-was-maar-eigenlijk-wil-ik-ze-toch-niet-want-wat-moet-ik-met-al-die-planken-en-dus-willen-jullie-deze-kopen? )

Ik bedenk een snelle uitvlucht en meld dat we onze caravan precies zo hebben ingepakt dat we er een half jaar mee op pad kunnen en er dus Echt geen plek is voor nog een extra snijplank. Dat werkt, ze is helemaal uit haar verkoopmodus, staart ons verbouwereerd aan, kijkt nog eens naar ons ei, dan nog eens naar ons, alsof ze probeert te beoordelen of we een grapje maken of gewoon stapelgek, en vraagt dan waar het stuur eigenlijk zit. 

Ehm.... stuur? Duidelijk geen caravanland, dat Zweden. Tot ze wat beter kijkt en het ei herkent als een caravan. De rest van het gesprek gaat over onze plannen en de snijplank lijkt totaal vergeten.