Titanic museum en Belfast

Dinsdag museumdag.
Want het regent en dus is dat een prima excuus om een binnenactiviteit te plannen.
Het Titanic museum staat niet op mijn oorspronkelijke lijst van dingen die  ik wil doen / zien maar de recensies zijn  lovend en Malcolm is benieuwd naar de achtergronden en de plek waar de boot ooit is gebouwd.
De Titanic zelf ligt uiteraard op de zeebodem dus die zullen we niet zien en het beleid van het museum is dat ze vooral focussen op het hele verhaal en niet zozeer spullen laten zien van slachtoffers. 
Ik kan dat wel waarderen, het zijn toch persoonlijke spullen en het zou raar voelen om een museum te bezoeken vol eigendommen van mensen die op zo'n wijze zijn omgekomen. Een beetje luguber. De paar voorwerpen die er zijn maken hierdoor des te meer indruk.
De route door het museum voert vanaf de tekentafel via de werf naar het moment dat het misgaat en de redding van een deel van de passagiers. 
Beste kans? Vrouw in de eerste klas. 92 procent overlevingskans.

 
Omdat ik denk dat de leerlingen in onze groep 7-8 thuis dit misschien ook wel interessant vinden en het bijna lunchpauze is in Nederland zet ik een online meet op met mijn duo Jo-Anne om een korte livestream uit het museum te maken, ik heb nog een berg data over die morgen vervalt dus lijkt me dat een prima bestemming.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan en het is eigenlijk ook niet toegestaan, je moet daar van tevoren toestemming voor aanvragen. Maar , dat vergeet ik gemakshalve maar even...mijn Engels is plotseling niet zo goed meer, wat zeiden ze nou ook alweer? Dat het ok was???

Tijdens de eten kunnen de kinderen meekijken en vragen stellen maar echt soepel loopt het niet, mede omdat ik al pratend in een tamelijk donker en lawaaiig museum navigeer en probeer de suppoosten te ontlopen. Dat maakt het dan  wel weer spannend voor de kinderen die meekijken vandaag  en dus dik ik het her en der een beetje aan door al fluisterend snel te "ontsnappen" als er een suppoost staat. 

Na het museum proberen we een tour door Belfast te boeken maar alles is stampvol geboekt en de hop on hop off halte staat vol met druipende mensen die niet meer in de bus passen. Dus besluit ik zelf maar tourgids te worden en met Malcolm als volleerde stadschauffeur aan de linkerkant zeilen we door de straten van Belfast op zoek naar de markante punten.
Het is een stad met een wat vreemde vibe, aan de ene kant vriendelijk en open, volop in actie voor de rechten van LHBQT, black lives etc. Met oude gebouwen en enorm veel murals van kunstenaars van over de hele wereld. 
En aan de andere kant de grimmige "peace wall" met de armoedige huizen, de Engelse vlaggen die wapperen en wanneer we door sommige van deze straten rijden kun je in je gedachten haast de marching bands horen.
Het voelt als een fragiele balans die elk moment verstoord kan worden door alle ellende met de Brexit. 
De regering is bezig met een project om de peace wall te verwijderen, al een jaar of 10 inmiddels, maar het vertrouwen is nog altijd niet hoog genoeg om alles weg te kunnen halen en of het ooit helemaal lukt?