Griekenland, land van goden en olijven, van geschiedenis en ruines, van zee en blauw witte huisjes.
De reden waarom zoveel huisjes blauw en wit zijn is eenvoudig. In de hete zomers wilde je na een dag op het hete land thuis niet in een sauna terecht komen. Je wilde de warmte het liefst buiten houden.
Maar,  huizen hier zijn echter van vrij donkere steen gebouwd en dus houdt dit de warmte juist binnen.
Lang leve de kalkoplossing dus. Meermalen per jaar gedaan  een laagje fris wit en hoppa, temperatuur binnen een stuk beter.
Wel een beetje sneu dat je vervolgens overdag dan met hoofdpijn rondloopt want al dat kalkwit, dat verblindt nogal. Maar ook hier werd snel een oplossing voor gevonden. Loulaki, een eenvoudig en goedkoop schoonmaakmiddel, blauw van kleur en gebruikt om kleding mee te wassen  toevoegen zodat je wit een klein beetje blauw bevat en huppakee, het wit is al een stuk minder fel. En als je dan toch aan het spelen bent met blauw, waarom dan niet ook maar meteen blauw als decoratiekleur voor je kozijnen en dergelijke. In een deel van Griekenland ( Santorini ) schijnt het zelfs een poosje verplicht geweest te zijn alles in wit blauw te schilderen. De tinten rood die ook wel werden gebruikt zouden namelijk naar socialisme verwijzen, not done.
Tegenwoordig lijkt het erop dat geel meer de mode is hier voor de huizen, de meeste nieuwbouw die we tegenkomen op de Peloponnesos is in geel en rood tinten geverfd. Op daken staan zonnepanelen voor het water en airco units voor koelte dus kun je verven in elke kleur die je maar wilt zo te zien.
Echt veel last van verblinding zouden we overigens toch niet hebben de laatste dagen, het regent, waait flink en is met een gevoelstemperatuur van 12 graden in de middag ronduit on Grieks.
Wel een prima dag om Olympia te bezoeken.
Olympia is de geboortegrond van de allereerste Olympische spelen ooit in de 8e eeuw voor Christus.
In de periode van de spelen kwamen Grieken vanuit heel Griekenland hier naar toe om te strijden in sport. Oorspronkelijk was dat alleen hardlopen, een sprint van zo'n 200 meter. Later werd dit uitgebreid met boksen en worstelen en alleen mannen en jongens mochten meedoen. 
Vrouwen mochten niet eens kijken, als ze getrouwd waren tenminste, want de competitie vond geheel naakt plaats.
Jonge meisjes mochten wel kijken. Kom daar nog maar eens mee aan tegenwoordig. Ik vind het haast jammer dat ik hier niet in de zomer ben, had graag gezien hoe een conservatief Amerikaanse tourgroep van een cruiseschip hier op had gereageerd.
Er stonden zo'n 760 gebouwen op deze archeologisch indrukwekkende plaats waarvan nog veel bewaard is gebleven. De brokkelige contouren in het gras van badhuizen, omtrekken en delen van muren van huizen waar de atleten en officials in verbleven, een werkplaats direct naast de tempel voor Zeus voor de kunstenaar die het beeld van Zeus maakte dat hier ooit boven alles uit torende.
Het stadion, een grote open vlakte met hellingen aan weerszijden waar atleten zich aan de massa presenteerden door het te betreden via een verdiepte verbindingsweg met een massieve boog aan het einde.
Indrukwekkend is een woord dat de helft nog niet beschrijft hier.

De enorme pilaren van de tempel van Zeus staan nu nog maar deels overeind. Je kunt er niet direct lopen, met touwtjes wordt overal aangegeven waar je wel en niet mag lopen, maar zelfs op een kleine afstand is de grootte van de pilaardelen die naar beneden gerold zijn, over elkaar en ander stukken tempel verspreid als een soort oudheidkundig mikado,  gigantisch.

De tempel van Zeus, waar voor de spelen standaard meer dan 700 runderen werden geofferd. En waarvan de as vervolgens over de heuvels blies. 
Zeus van wie het beeld in het museum zoveel indruk maakt dat ik me kan voorstellen dat op een avond met flink wat ouzo, tsipouro of gewoon wijn deze Godheid een doorsnee sterveling doet sidderen.
Zeus die volgens de legendes niet misselijk was als het ging om straffen of om liefde. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. 
Zoals de meeste katten hier in Griekenland trouwens. 
Overal waar we komen, katten. En toeristen met kattenschrammen omdat ze ze voeren en aaien en er dan achter komen dat ze de pisang zijn omdat de gehele kattenfamilie vervolgens komt bedelen.

Vanmorgen nog stond ik even te praten met een stel Britten op de camping en plots voel ik een gewicht,  alsof een peuter aan mijn trui trekt om me mee te krijgen omdat ik al véél te lang sta te kletsen. Alleen zijn dit geen peuterhandjes ( zou ook wel vreemd zijn trouwens ) maar zie ik wanneer ik naar beneden kijk een kitten gedrapeerd over mijn trui ter hoogte van mijn navel. Met andere woorden : voer mij, hou van mij, neem me mee!!! 
Misschien een idee voor een leuke Griekse souvenir trui? 3D gebreide kittens die je tegen je trui kunt plakken met klittenband of, als je je verveelt op de camping, van een eindje op de trui van je partner kunt mikken.