Dat was me de week wel zeg!

Ik kan natuurlijk dit blogbericht beginnen met het vertellen hoe we ons met z'n vieren, bagage en boodschappen voor een week en een ventilator in een Dacia zonder airco propten op een voor Schotland ongekend warme dag.
Of hoe we aankwamen bij de Caley Cruisers waar onze boot klaarlag voor een week avonturieren op het Caledonisch kanaal. Waar we een instructie kregen met zoveel technisch Engelse termen dat ik mezelf ter plekke tot dekzwabber benoemde omdat ik toevallig wel weet wat een zwabber in het Engels is maar geen benul heb van boot lingo, niet in het Nederlands en al helemaal niet in het Engels.
Of hoe Mary als een pro de besturing van de boot onder de knie probeerde te krijgen tijdens de instructies van de verhuurder terwijl een stel kinderen vrolijk in het water sprongen vlak bij de boeg. We vermoeden trouwens dat deze kinderen ingehuurd worden door de verhuurder zodat ze nadat de toeristen op pad zijn de video's terug kunnen kijken om te lachen om alle paniek op de gezichten van de nietsvermoedende toeristen die in een half uurtje een stoomcursus tot kapitein en stuurman krijgen.

Ik kan vertellen hoe ik heb gezwommen in het meer met de leukste naam ooit, Loch Oich ( spreek uit lok oik ). Of hoe we door een enorm aantal sluizen zijn gevaren naar het hoogste punt onder toeziend oog van talloze toeristen met camera's op de oever die zich vermaken met het gekluns met touwen en knopen.
Hoe we in een pub verschillende Engelse biertjes hebben getest ( de sheepshagger won , en nee, niet alleen vanwege de naam ).

Hoe we in de volle zon ( hoe on-Schots!) vertrokken maar op Loch Ness de wind aanzwol en de regen zich met onze reis begon te bemoeien. Hoe we sliepen in een soort wieg op de golven aan een dok en hoe we bleven doorgolven aan land.
Maar uiteindelijk zijn de meeste lezers natuurlijk maar geïnteresseerd in "de vraag" , hebben we Nessie gezien?

In Fort Augustus, een stadje direct aan Loch Ness grenzend, draait alles om toeristen en om Nessie. En ja, daar hebben we dus heel veel Nessies gezien. Nessie in knuffelvorm, stickervorm, kleurboekvorm, Nessie aan gevels, op t-shirts, Nessie overal. 
Prima shopplekje dus maar Nessie spotten? Dat is niet eenvoudig daar.

De eerste vaart over Loch Ness leverde niets spannends op helaas. Wel heel veel bomen ( volgens een Amerikaanse toerist die we spraken en die zwaar teleurgesteld was : alléén maar bomen en heuvels....oerrrrsaaiiii ") en naar onze smaak mooie plaatjes om naar te kijken onderweg.

Dus aan het einde van het kanaal, in Fort William, waar de zee begint, was wat ik dacht het hoogtepunt van de reis, het spotten van de Harry Potter trein. Die we uiteraard te laat spotten, we hebben m vanuit de verte gezien.
En dan weer terug, via dezelfde route en weer over Loch Ness, met kans twee op monsterspotten.

De dag voor we het Loch over wilden was het te hard aan het waaien dus met enig uitstel begonnen we op de 15e aan de reis terug. Hierdoor was het wel lekker rustig op het meer."
Diezelfde ochtend spotte Mary een artikel in haar nieuwsfeed dat er eind Augustus een waarneming is gedaan door iemand.
Hier is de link.
En ja, dan zit er maar 1 ding op, speuren! Want hoe cool is het als je kunt zeggen dat je het monster hebt gezien.
Ook al is de kans maar klein.
Heel erg klein.
En ga je na een poosje in elke golf een monster zien.
Maar toch.....

je weet maar nooit.
En al weet ik wel dat niemand me zal geloven, het volgende verhaal ontvouwde zich,.

De zon scheen, de motor ploegde rustig door, het roer stond recht, de koffie net ingeschonken en plots, in de verte, een verstoring van het water.
De golfpatronen leken de verkeerde kant op te gaan in vergelijking met de rest. Niet zoals bij eenden die er net hebben gezwommen, of het spoor dat een boot nalaat maar, anders....het is lastig uit te leggen,
Het moment dat het overmatig speuren door een camerlens iets onverwachts opleverde......

want daar, midden op het water, een flink eind van de boot af, verscheen plots een vreemde gedaante in mijn lens.
Voor ik het wist was het weer weg en ik weet natuurlijk niet zeker of het echt Nessie is geweest....
Maar, de foto is er. En aan jullie om te beoordelen wat ik heb gezien...was het Nessie? Of was het een ander fenomeen?

Hoe dan ook, het was de moeite van het vele opladen van de camera batterij waard.

Tot de volgende blog!