enkeltje Gdynia a.u.b.

Dinsdag 22  augustus.

Na een nachtje aan een landweggetje ergens in Zweden zijn we al weer vroeg op pad richting Karlskrona.
Het is kilometervreten, het asfalt glijdt onder ons voorbij en het ritme van rijden, koffiepauze, rijden, lunchstop, rijden en dan zoeken naar een geschikte kampeerplaats zit al zo in ons systeem dat we  onze hand er niet meer voor omdraaien. We hebben enorm veel zin om Polen te gaan ontdekken.
Een nachtje in Karlskrona op een verrassend rustige camping ondanks het formaat en  voor we het weten staan we in de check in lijn voor de ferry naar Gdynia. De terminal wordt gerenoveerd en dus is het een soort wir war van paadjes en omdat we vroeg zijn hebben we weinig afkijkmateriaal. Op de gok rijden we ergens heen en er blijkt inderdaad een vriendelijke dame te zitten die bevestigt dat we op de goede plek zijn.
Even later zijn we ingecheckt en aan boord. Nog niet eerder was ik op zo'n lege ferry. De boot is nieuw, pas sinds januari in gebruik, en dat straalt er van af. Fris, groot, schoon en modern. En, hooguit 400 mensen denk ik op de ferry. Waaronder vooral vrachtwagenchauffeurs en een aantal in camouflage geklede mensen met jeeps vol hulpgoederen voor Oekraïne ( nemen we aan ). 
De overtocht duurt 10 uur ongeveer en tegen half zeven 's avonds rijden we de boot af en Gdynia in.
Gdynia is 1 van de 3 belangrijke steden die als het ware aan elkaar geplakt zitten tegen de noordkust van Polen. Gdynia is vooral een havenstad, dan volgt Sopot, een klassiek en goed bewaard gebleven stadje met waanzinnige mooie zandstranden en als laatste Gdańsk, een bolwerk van historie en bijzonder smaakvolle renovatie met heel veel oog voor het verleden.
Al bij het verlaten van de ferry is het verschil tussen Scandinavië en  Polen immens. Niet alleen de taal waar we uiteraard geen touw ( nog ) aan kunnen vastknopen maar het gehele straatbeeld is anders. Meer divers, emotioneler, spontaner, het zijn zo maar wat woorden die lijken te passen bij de kronkelstraten, het drukke verkeer, de mensen op straat en de gevels van de gebouwen.
De geschiedenis is zichtbaar op allerlei manieren en het voelt vriendelijk aan ondanks de chaos in het verkeer en de onduidelijke bewegwijzering. Een mix van communistische bouwwerken, bedoeld om mensen die tijdens het regime in de steden aan het werk werden gezet te huisvesten en gewone huizen.
Nadat onze routeplanner ons over de meest absurde omweg stuurt die pal naast de grotere weg loopt waar we eerst op reden, alleen maar om uiteindelijk weer terug te keren op diezelfde weg, vinden we de camping voor de nacht.
Camping Metropolis in Sopot, de naam doet vermoeden dat we op een mastodont van een camping gaan belanden. En niet alleen de naam,. het hele gebied zit vol adrenaline parken en waterparken lijkt het.
Het valt dan ook alles mee wanneer we uiteindelijk ons toegewezen plekje vinden aan het einde van het terrein. We herhalen de inmiddels routine geworden klus van pootjes onder de caravan uitdraaien, elektra aansluiten, dakje omhoog , koelkast omzetten van autoaccu etc. Terwijl we hiermee bezig zijn springt er een  kikkertje nog net uit de weg en laat een uil zich horen vanuit het aangrenzende bos.