De avond is al lang en breed gevallen als we aankomen in Firenze, of Florence zoals wij het noemen.
Na wekenlang op toch ietwat alternatieve kampeerplekken gestaan te hebben draaien we de auto nu een terrein op aan de rand van de stad zelf. Een enorme receptie, zwembad, campingwinkel, wasmachines, verwarmd sanitair en een open restaurant, zelfs in dit laagseizoen. Het voelt alsof we inchecken bij het Hilton. Zo-Veel-Luxe!
We besluiten wat te eten in het restaurant, een soort mix van de gerechten van "de Beren"  en het formaat van "Tafelen" in Middelburg.
Er is een Italiaans kinderfeestje aan de gang, het is een flinke herrie en zeker 14 kinderen hebben dikke pret aan een lange tafel achter ons. En ik vind het nog leuk ook! Een beetje reuring in de tent, en, ik hoef niet op ze te letten! 
Dit restaurant is goed uitgerust voor dit soort feestjes, er is een afgesloten ruimte achter glaswanden waar ze na het eten naar hartelust kunnen rennen en spelen. Slim bekeken.

De volgende morgen denken we heerlijk uit te kunnen slapen maar worden we gewekt om klokslag 8 met een reveille. Vrolijk klinkende klanken tetteren over de hele camping heen. Maar, prima, we hebben een dag voor ons om Florence te bekijken. We hebben geen idee waar de muziek vandaan komt. Het is in elk geval niet van de camping.

De camping heeft een shuttlebus die ons en een stel andere wintertoeristen afzet aan de rand van het oude centrum. Voor 3 euro een retourtje is niet gek. 
Op het programma staat het Uffizi, een groot museum met bijzondere stukken die ik graag een keer wil zien.
Normaliter moet je hier van tevoren voor reserveren maar in dit seizoen loop je zo naar binnen, koopt je kaartje en sta je binnen de kortste keren oog in oog met kunstwerken die je tot dan alleen van plaatjes kende.
De geijkte werken , "de geboorte van Venus" en "de lente"  van Botticcelli, de "Medusa" van Caravaggio, werk van Da Vinci,Michelangelo.
Ook het portret van Federico da Montefeltro, door Piero della Francesca is hier te vinden. Een best wel onooglijk mannetje dat nogal streng zijn wederhelft aan staart. Overigens is de beschrijving onooglijk niet erg aardig, hij is namelijk ooit in een toernooi zijn rechteroog verloren en is daarom altijd alleen maar vanuit dit profiel geschilderd nadien. Toch was deze man volgens de verhalen een hertog met "oog" ( ja sorry, ik doe het er niet om hoor )  voor de menselijke kant. Hij stond bekend om zijn menselijkheid en fatsoen en vorsten stuurden hun nazaten naar zijn hof om etiquette te leren.

Het Uffizi is een plek waar je gerust een aantal uur voor uit kunt trekken, Gelukkig is er halverwege een restaurant waar een latte en een kaasplank weer wat energie geven om de tweede helft van het museum te bezoeken en waar je, ondanks de decemberkou, heerlijk even frisse lucht kunt inademen op het dakterras onder de hoge toren van Arnolfo.

Op dag twee ontdekken we de rest van Florence. De Ponte Vecchio maakt meer indruk op me dan ik had verwacht, de straatjes van Florence brengen telkens weer verassingen. We belanden op het plein waar Jeroen Kijk in de Vegte in de draaimolen zijn mollenstreken uithaalde, lopen langs de Pinokkio winkeltjes ( de bedenker van Pinokkio komt hier vandaan ),  langs eindeloos veel kerken, beelden, pleinen tot onze voeten zeer doen en we , of all places, in een Ierse kroeg belanden op een Italiaans plein. 
Bluesmuziek schalt uit de speakers en de barman draagt rendieroren want ja, Kerst tijd.
Het is best lekker om even uit de overweldigende praal van deze stad te stappen om even bij te komen.
Als we vertrekken is het donker en de verlichte gebouwen maken nu nóg meer indruk.

Florence staat in elk geval bij mij hoog op de plaatsen die je zeker een keer moet bezoeken! Wat een mooie stad en wat een fijne vibe.