Blauw

28-7-23

Midden Zweden is de bestemming vandaag.

Maar, voor we serieus kilometers gaan maken moeten we eerst op zoek naar een caravan centrum want we blijken "blauw" vergeten te zijn. Even vertaald, als je een caravan hebt met chemisch toilet dan heb je "blauw" en "roze" nodig om je eigen recyclingproducten ook daadwerkelijk te recyclen. Als je dit vergeet heb je een redelijke kans dat Shrek zijn kop uit het toilet steekt op een gegeven moment, of misschien ontwikkel je een nieuwe biotoop. Hoe dan ook, we zijn niet van plan om onze paar vierkante meter om te dopen in een Brabantse varkensboerderij, zelfs niet met alle uitkoopregelingen vanuit Den Haag.

Gelukkig woont Kanon Kurt in Zweden. Kanon Kurt is geen monsterjager, heeft ook geen kanonnen maar verkoopt gewoon campingspullen en caravans. En dus ook "blauw".

Hij verkoopt overigens ook Delfts blauw campingservies, Nederlandse stijl. We laten dat voor wat het is en vervolgen onze weg.

Onderweg komen we de ene oude Amerikaanse auto na de andere tegen. Een glimmend roze Cadillac, een babyblauwe Buick, een enkele roestige Chevrolet, en het worden er steeds meer. Wanneer het surrealistisch begint te worden komen we door een stadje waar een meeting blijkt te zijn voor Amerikaanse ouwe barrels. En het zijn er veel!

Het hele stadje is overspoeld en voor Malcolm is het een paar decennia geleden dat hij dit straatbeeld zag. Ongemerkt zoeken mijn ogen naar de Delorean van Back to the future maar we spotten hem niet, gelukkig misschien ook maar.

Eindbestemming vandaag is "Old Santa's campsite" in Loos. Er is geen Santa , wel een vriendelijke meneer die ons een plaats wijst en ons vertelt wat we in de buurt zoal kunnen doen. Verder staan er nog 3 campers en een stuk of 30 motorrijders.

Deze "Hells Angels" blijken Kawasaki liefhebbers te zijn en deze club heeft hun eigen band heeft meegenomen. Ze verzamelen zich hoger op de heuvel in het gebouw waar de bewoners van dit dorp hun feesten vieren. Tot laat in de avond genieten we buiten aan een idyllisch meertje met uitzicht op een prachtige zonsondergang op de rockbeat van Creedence Clearwater Revival covers. .

Misschien niet de beste band muzikaal gesproken maar het geeft wel een onverwacht minifestival gevoel zo midden in de Zweedse natuur.

29-7-23

Blauw blijft nog even het thema.

Vlakbij onze camping ligt een oude Kobaltmijn.

Kobalt is een metaalsoort die tegenwoordig meer en meer gezocht wordt vanwege de snel ontwikkelende technologie ( denk electrische auto's, telefoons etc). De grootste actieve kobaltmijnen liggen in Congo, waar de werkomstandigheden bar en boos zijn en kinderarbeid niets bijzonders is.

Het dorpje Loos heeft zijn eigen kobaltmijn al wordt deze nu puur als toeristische attractie geëxploiteerd. In vroeger dagen waren het Finnen die hier aan het werk waren. Finland en Zweden waren tot ongeveer 1800 één land. De Finse groep die hier woonde daalde af in de mijnen hier met telkens een stuk of 10, 15 berkenboomstammen, staken deze vervolgens aan het einde van een tunnel in de fik en lieten het ondergronds uitbranden. De hitte zorgde ervoor dat de rots uitzette en op deze manier konden ze elke dag een centimeter of 3 tot 5 dieper graven. Echt rijk werden ze er niet van maar in 1737 kocht ene Henrik Calmeter de rechten op omdat hij hoopte dat er kobalt in de mijn zou zitten.Kobalt gaat namelijk vaak samen met nikkelerts en kopererts. De Finnen schoten hier weinig mee op, ze kregen een document onder hun neus geschoven in een taal die ze maar minimaal beheersten en bleken vervolgens dus een arbeidscontract te hebben getekend waarin hun loon en arbeidsomstandigheden er niet echt op vooruit gingen. `Dat was vrij gebruikelijk in die tijd maar erg aardig was het natuurlijk niet. Er bleek inderdaad kobalt in de mijn te zitten en Zweden had zijn eerste kobaltmijn te pakken.

Onze gids doet haar uiterste best om alle informatie over te brengen tijdens onze wandeling door de oude mijngangen en ruim een uur later staan we weer buiten in de zon tussen de bloemen , een ervaring rijker.

We besluiten de rest van de dag in het thema "tips van Jo-Anne" door te brengen. Jo-Anne is mijn duo collega die zo lief is om tijdens deze lange reis de klas over te nemen. Mijn collega's zijn sowieso toppers want eerlijk is eerlijk, mijn verlof betekent toch het een en ander aanpassen in de organisatie van onze school. Mijn vorige duo Esther neemt het laatste stukje over en zo krijg ik de unieke kans om met Malcolm een reis te maken waar je anders alleen van dromen kunt.

Terug naar Jo-Anne.

Jo-Anne heeft hier in de buurt een half jaar gewoond toen ze een buitenland stage liep voor haar opleiding aan de PABO. Ze was er al bekend omdat haar ouders een huisje hadden gekocht waar ze vele lange zomers doorbrachten met hun familie. En dus is ze wat mij betreft expert in toeristisch advies.

We bezoeken een door haar aangeraden restaurant. Dit restaurant is onderdeel van een serie oude huizen uit de omgeving die naar een centraal punt zijn verplaatst en op deze manier een laagdrempelig openlucht museum vormen waar je gewoon binnen kunt stappen en eten wat de Zweedse pot schaft. Best avontuurlijk want we spreken alleen IKEA zweeds en een buffetkast hebben we niet nodig vandaag. Wel het buffet met typisch Zweedse gerechten met wonderlijke namen die overigens heerlijk smaken.

Na de lunch rijden we door naar haar oude huisje. Het ligt eventjes van de hoofdweg af aan een smalle gravelweg en wordt bewoond zo te zien maar er is niemand thuis. Ik voel me een tikkeltje ongemakkelijk als ik foto's neem van haar oude huisje maar vooruit, de brutale mens heeft de halve wereld en als iemand vragen heeft dan komen ze er vast wel mee. Ik weet zeker dat ze het leuk vindt om het terug te zien op de foto en ik zie er uiteindelijk niet echt uit als een doorsnee inbreker op mijn teenslippers.

We vervolgen onze weg over de gravel richting een totaal verlaten stil meertje waarvan je niet zou weten dat je er kunt komen, tenzij je dus Jo-Anne's reistips hebt. De stilte wordt hier alleen doorbroken door wind en vogelgeluiden en binnen de kortste keren lig ik in het water. Of nou ja, loop ik in het water. Het is zeker 100 meter voor er een beetje diepte komt. Her en der groeien waterlelies en overal om me heen zie ik bomen en heuvels. En een weidse helblauwe lucht.